Om du ikke har fått det med deg enda, så oversetter jeg en reisedagbok til Spansk. Og så fikk jeg gleden av å få en ny venninne som på lik linje som meg ville lære Spansk. Hun tok med seg sin notatbok til systuen på sitt første besøk. Og så når vi var klare til å jobbe med boken, så gikk vi til et annet rom. Fornøyd noterte hun ned et pr ord hun ville lære og vi pratet kort om betydningen. “jeg skal lese bloggen din når jeg kommer hjem”
Det går jo nemlig ann å sammenligne norsk og spansk tekst på innleggene. Så hvis du også vil lære spansk, så var dette innlegget til deg. Jevnlig deler jeg blogg innlegg hvor jeg oversetter en Peru dagbok fra 2009 og der kan man såkalt teste seg selv og øve seg. Jeg har også begynt å lage innlegg med spansk-norske ord fra tekstene HER. Mer Oversikt over Peru innleggene HER
Jeg har også flere måter jeg øver spansk på som nevnt tidligere. Jeg spiller The Sims 4 på spansk og oversetter 3-4 linjer under frokosten hver dag i en bok, Spansk versjon av den kjente kristne filmen “War Room”. Og det gir virkelig stolthets følelse når jeg gjenkjenner flere og flere ord.
Hva er din metode på å lære spansk? Er jo lurt å lære nye språk mens man ennå er ung. Jeg vil jo veldig gjerne tilbake til Peru en dag og møte igjen mine venner.
Nå er vi langt oppi fjellene. For en opplevelse også fin natur. Stadig frem med Kameraene. Mange fattige strøk. Var litt morsomt midt i mellom mange fjell dukket det pluttselig opp et stativ med brus og frukt rett utenfor og inn vinduene på bussen. Ikke lenge etterpå dukket de opp inni bussen for å selge. Men vi får ikke lov til å handle fra de, tilfelle vi ikke tåler maten. Spesielt isen de kom med. TV er det i bussen også.. “Mumien” ser vi på. Tror det er 3-eren for jeg har bare sett 1 og 2 eren. Morsomt å høre Renathe lenger fremme i bussen stadig kommenterer filmen “Neeei”… “Æsj” “oi”. Mat har jeg nok av her i hvert fall. Masse knekkebrød.
// Ting og Tang //
Ting jeg er veldig stolt over at jeg har med:
Super lim
– Snaks
Neglebørste for skitne negler (tannbørste for barn)
Tunge skraper
Klær jeg kan gi bort
5 slags knekkebrød, kjeks og pålegg
Gnagsårplaster
// Fortsatt på bussen //
17:25
Maren: “Jeg snakker om piggsvin bærsj Ok?”
Renathe: “Oi… Muffins?”
Vi hadde en halvtimes rast ved en søt restaurant rundt 13.25 tiden. Så vi fikk gå på do og handlet litt mer drikke pluss pluss. Det var så artig. Midt i rommet foran doen sto det en stige som førte opp til loftet. På loftet der var det mange Orange nysgjerrige høner som tittet ned på oss. Kjempe søte og vi lo godt av overraskelsen som møtte oss på vei til do.
Vi spilte Ludo på bussen etter pausen. Jeg leste også litt på bil- teorien også for jeg vil jo ta bil lappen. WÆ.. Fælt å dumplete det er her nå. Har hatt det (litt) moro med oppblåste potetgull poser og penner som sprakk. Rødt blekk satte seg nedover buksebenet, pinlig så det ut som noe helt annet. På grunn av trykket i høyden her.
Monika: “Se der er en geit, nei.. Flodhest… Nei esel”
Nils veiver med hånden bak seteryggen sin der han satt foran meg. Jeg hadde mistet korken til rekeosten, så den ligger fortsatt i setet uten kork. Da fristet det å trykke ut litt ost i hånden hans. Jeg gjorde det og sa «Vil du ha litt håndkrem Nils?». Han strakk hånden til seg og snudde seg nysgjerrig mot meg. Før jeg rakk å si noe mer, så var det Jacob ved siden av som strakk hånden også over seteryggen etter håndkremen. «Neida det er kremost» ler jeg og viser tuben med rekeost.
ahora estamos muy arriba en las montañas, qué experiencia, además hermosa naturaleza, sigo adelante con las cámaras muchas zonas pobres. estaba un poco ingeniosa en medio de muchas montañas, de repente apareció un puesto con refrescos y frutas justo afuera y en las ventanillas del autobús. poco después aparecieron dentro del autobús para vender, pero no se nos permite comprarles en caso de que no podamos soportar la comida, especialmente el helado que trajeron. También hay un televisor en el autobús vemos” la momia” creo que es el número tres porque solo he visto el uno y el dos, es curioso escuchar a Renata más adelante en el autobús comentando constantemente sobre la película. “Nooo” “oooh” “esh” Al menos tengo suficiente comida aquí muchas galletas.
cosas y tangas
cosas que estoy muy orgullosa de tener
súper pegamento
Cepillo de uñas para uñas sucias, (cepillo de dientes para niños,)
rascadoras pesados,
ropa que puedo regalar,
cinco tipos de galletas de mantequilla, galletas y pastas para untar
parches para heridas
todavía en el autobús
17:25 Maren “estoy hablando de vallas de puercoespín, vale?»
Renata «oye muffins?»
Tuvimos un descanso de media hora en un lindo restaurant alrededor de las 13:25 así que fuimos al baño y compramos más bebidas y muchas otras cosas, fue muy divertido, en el medio de la habitación. Frente a la Sierra había una escalera que conducía al ático, en el ático había muchas gallinas Naranjas curiosas mirándonos. realmente lindo y nos reíamos mucho de la sorpresa que nos encontró camino al baño. Jugamos ludo en el autobús después del descanso también leí un poco sobre teoría del automóvil, porque quiero obtener el certificado del automóvil.
Socorro, odio tirarlo, está aquí ahora diviértete un poco con bolsas de patatas fritas, inflamadas y bolígrafos que estalla la tinta roja. Se depositó en la ternera del pantalón vergonzosamente. Parecía algo completamente distinto debido a la presión de la altitud aquí.
Monika “Mira, hay una cabra, no hipopótamo, no, hay burro”
Nico mueve su mano detrás del respaldo de su asiento donde estaba sentado frente a mí. se me había perdido el corcho del queso de gambas, así que todavía está en el asiento sin corcho, entonces fue tentador ponerle un poco de queso en la mano, lo hice y le dije, “quieres un poco de crema de mano Jacinto?”
Extendió la mano y se volvió hacia mí con curiosidad, antes de que pudiera decir algo más. Fue Nicolás, a mi lado, quien también extendió su mano sobre el respaldo del asiento para coger la crema de manos, “no es crema” me río y mostré el tubo de queso con gambas, entonces Nicolás rápidamente, retiró la mano y sonrío.
Her har jeg fra Peru-dagbok innleggene plukket ut noen spanske ord jeg kjenner igjen eller bare ville sjekke ut og deler den norske betydningen med dere. Da kan dere som vil være med å lære. Kommer flere slike innlegg og jeg skriver nye ord hver gang
Klokken 6 i dag tidlig våknet jeg lys våken. Jeg ville stå opp, men en time igjen, så jeg sovnet videre. Jeg var først ut av sengen da Alarmen til Maria ringte. Jeg måtte på do. Men fristet ikke. Ekkelt å tenke på at vi må hive do papiret i søppelbøtta, det måtte vi fordi rørene var for små og kunne derfor bli fort tett. 07:30 sto jeg opp. Frokosten ble 08.30. Utrolig morsomt med den luken i dusjen egentlig. Hørte plutselig Magnus fra musikk klassen snakke gjennom luken sin. “Hallo? Nils?” “Ja?” svarer Nils fra et annet rom.”Haha, fett! Nå skal jeg på do” ler Magnus. Jeg sto foran speilet og stelte meg. “Husk å kaste dopapiret i søpla da!” roper Nils. “Jada!” Så ble det stille, men det varte ikke lenge. “Drit fett azz, dette skulle jeg ha tattbilde av og sendt til kompisene mine, like før jeg tetta doen altså haha” hører jeg Magnus roper igjen gjennom luken uvitende om at jeg hørte alt.
Jeg filmet da jeg gikk til frokosten, men fikk tydelig beskjed av Magrethe om at jeg må passe på å ikke ha kamera så mye fremme. Vi var ikke her for å være turister, men som misjonærer, to forskjellige ting. Vi skal ikke bare se oss rundt i Peru, men vi skal fortelle om Jesus. Etter god frokost gikk vi fort tilbake til rommene for å pakke. Vi skal over 5000 meter høyt fjell til en bibelskole. “NEI” roper jeg. Glidelåsen til kofferten min åpnet seg. Tenk om den blir ødelagt? Men etter liten tur med buss, så fikset jeg det da vi kom fram til den mye større bussen.
Nå sitter vi klare. Deilig å kunne ta av seg skoene. Er Air Condition og TV. 8 timers busstur. Minner meg om da vi var i Polen med Ungdomskolen. Men først nå etter frokosten, så kjente jeg virkelig at jeg var ordentlig trøtt. Sovna rundt 11 i går kveld. Så det ville jo si jeg hadde 30 timer uten søvn. Ikke rart jeg var lys våken i dag når jeg sto opp. Alltid da jeg er våken om jeg hatt lite søvn. Så følte meg som en zombie resten av dagen, så bedre å sitte å halvsove på en buss i 8 timer fremfor å gå mye.
A las 6:00 de la mañana me desperté completamente despierta. Quería levantarme pero quedaba una hora, así que me quedé dormida. Me levanté de la cama cuando sonó la alarma de María tuve que ir al baño. Pero no fueron tentados, desagradable pensar que tenemos que tirar el papel higiénico a la basura, tuvimos que hacerlo porque las las tuberías eran demasiado pequeñas y por lo tanto se podían llenar rápidamente 7:30 me levanté el desayuno era a las 8:30 increíblemente divertido con esa escotilla en la ducha realmente. de repente escuché a Mario de la clase de música hablando a través de la de su puerta “hola? Nano?”
”si” responde Nano desde la otra pieza
”ja ja ja prevaleció ahora voy al baño” se ríe Mario. me pare frente al espejo y me arregle. “recuerda tirar el papel toilette en el basurero”, gritó Nicolás
“claro,” luego se cayó pero no duró mucho,
“mierda gorda. completamente increíble debería haber tomado una foto de esto y enviársela a mis amigos justo antes de sellar el baño está ja ja ja” escucho a Mario gritar de nuevo a través de las cotillas.
sin darme cuenta de que escuché todo filme cuando fui a desayunar, pero Maggy me dijo claramente que tenía que tener la cámara delante. No estábamos aquí para hacer turistas, sino como misioneros, dos cosas diferentes, no solo miraremos alrededor del Perú, sino que hablaremos de Jesús, después de un buen desayuno rápidamente, Volvimos a las habitaciones para hacer las maletas. Vamos a subir una montaña de 5000 m de altura a una escuela bíblica. “NO” grito. la cremallera de mi maleta se abrió y si se destruye, pero después de un corto viaje en autobús lo arreglé. cuando llegamos al autobús mucho más grande.
Ahora estamos listos, es bueno poder quitarme los zapatos. Hay un viaje en autobús de ocho horas me recuerda cuando estábamos en Polonia con la escuela secundaria, pero solo ahora después del desayuno sentí realmente que estaba cansada.
me quedé dormida alrededor de las 11:00 de la noche de ayer. Eso significaría tener 30 horas sin dormir no es de extrañar ahí estaba completamente despierta cuando me levanté, siempre cuando estoy despierta si he dormido poco así que me sentí como un Zombie durante el resto del día, así que fue mejor sentarme y medio dormir en un autobús durante ocho horas en lugar de caminar mucho.
Hjelpemidlene har blitt fler og fler. Og mest av alt har TEMU vært en velsignelse til dette bok prosjektet. Hvis det er noen der ute som også ønsker noen tips til hva som kan være nyttig til lignende prosjekter, tenkte jeg at det kunne vært kjekt med en liste. 📋 Eller kanskje er du bare nysgjerrig på hva jeg bruker til tegningen? Eller kanskje det ikke er noen som leser dette innlegget i det hele tatt. Er bare kjekt å ha en oversikt.
Plutselig ble klokken 16:30 mens vi satt på flyet. Egentlig var den 22:50, men det var gammel norsk tid.
Vet dere hva? Ingen søvn enda. Da vi gikk ut i varmen begynte jeg å føle meg som inni en heis. Jeg var veldig rar. Følte kroppen min ble heist opp og ned gjentatte ganger. Men var jeg trøtt? overtrøtt kanskje? Jeg kjente jeg måtte smile hele tiden. Jeg måtte bevege meg, snakke. Ellers… Vet ikke. Har nemlig ikke sovet på ca 33 timer. Åssen jeg klarte å regne ut det? Da jeg la meg på hotellet i Lima, sendte jeg melding hjem. Så regnet mamma ut den norske tiden.
Bagasjen våres kom sist inn på rullebåndet. Men vi kom jo først ut fra flyet. Satt med Adrian og Noa og ventet. Selv om jeg satt rett på bakken følte jeg at jeg var i en deilig dyne i senga. Egentlig var jeg veldig trøtt og luften var unormal varm. Så tok jeg meg en vanilje bolle. Delte med Adrian og Aksel, de har jo ligget kjempe lenge på sekkene sine og ventet på bagasjen.
“Der er kofferten min.. Nei, eller jo det er den… Nei kanskje ikke… Eller.. Nei!” Både Adrian og Noa holt på sånn i evigheter. Min bagasje kom helt til slutt.
Da vi hadde sjekket ut ble vi møtt av mange innfødte fra Peru, de sto og viftet med både flagg og ballonger. Norske Liv Haug som bor her nå hadde fått med seg alle vennene sine for å si det sånn. Rett inn i en buss. Og masse spennende var å se langs gatene. Kjempe flott hotell vi kom inn på her i Lima. Restaurant ute og fin hage. Men fise fine romkamerater taklet ikke rommet med 2 møll i taket og stor åpen luke i dusjen. Så ble ingen dusjing, vi satt heller raskt i gang med å sette opp mygg nettingene vi hadde med oss. Mygg netting var en ny erfaring for oss, så ble alle sengene lik små prinsesse senger.
Før det ble kveld vandret vi til byen. Jeg, Maria og Caroline holdt godt følge med guttene, Noa, Nils og Jacob fra musikk klassen. Vi jentene fikk ikke lov å gå alene, hadde jo ingen gutter i klassen vår. Så handlet vi vann og mer å bite i til morgendagens Busstur. “Hei drama jenter” vi sto og så på caps fra en bod da de mest sossete fra Idretts klassen gikk forbi. De skulle finne et sted å spise.
De repente eran las 16:30 horas mientras estábamos sentados en el avión en realidad eran las 22:50 pero era la antigua hora de Noruega.
sabes que? todavía no he dormido, cuando salimos al calor empecé a sentirme como si estuviera en un ascensor era muy extraño. Sentí como si mi cuerpo subiera y bajar repentinamente, pero estaba cansada demasiado quizás? Sentía que tenía que sonreír todo el tiempo, tenía que moverme, hablar de otra manera. No sé, aquí no he dormido durante 33 horas, como logré descifrar? cuando me fui a la cama en el Hotel de Lima envié un mensaje a casa, entonces mi mamá calculó la hora en Noruega. nuestras maletas fueron las últimas, pero primero salimos del avión. Me senté con Arnoldo y Nano y esperé a pesar de que estaba sentada en el suelo. Me sentí como si estuviera en un lindo Edredón en la cama. En realidad estaba muy cansada, y el aire era anormalmente cálido. Luego me comí un bollo de vainilla, compartí con Arnoldo y Andrés, que ha estado acostado en sus maletas, esperando su equipaje.
”ahí está mi maleta, no? O si lo es, no tal vez? no o no, tanto” Arnoldo como Nano continuaron así por una eternidad. Por fin mi equipaje llegó.
cuando salimos, fuimos recibidos por muchos nativos de Perú, se pusieron de pie y ondearon banderas y globos de Noruega Liv Haug que ahora vive aquí había traído a todos sus amigos con ella, por así decirlo, directo en un bus y muchas cosas emocionantes para ver a lo largo de las calles, gran Hotel, en el que nos metimos aquí en Lima. restaurantes al aire libre y bonito jardín pero los compañeros de habitación agradables no podían manejar la habitación con dos polillas en el techo y una gran escotilla abierta en la ducha, luego no hubo ducha e instalamos rápidamente las mosquiteras que teníamos con nosotros. Las mosquiteras fueron una experiencia nueva para nosotros. Luego todas las camas se convirtieron en pequeñas camas de princesas.
Antes de anochecer caminamos hacia la ciudad María Camelia y yo nos mantuvimos bien con los chicos Nico, Nano y Jacinto de la clase de música a la chica no nos dejaban ir solas, no teníamos chicos en nuestra clase, luego compramos agua y más para comer para el viaje en autobús de mañana.
“hola chicas, dramáticas,” mirando gorras de baño cuando pasó la más atrevida de la clase de deportes tenían que encontrar un lugar para comer.
Nå føler jeg litt for å ta opp noe litt viktig her. Eller viktig og viktig… det bør kanskje taes litt offentlig, for dette gjelder nok ikke bare meg. Flere er nok i samme posisjon. Og jeg blåser i om vedkommende det gjelder leser dette, han har sikkert godt av det 🙈
I mange år har jeg slitt med å svare, nettopp på dette spørsmålet «hvordan går det?» Noe som er en så forbaskede autopilot for alle. Og det automatiske svaret er ofte «bra» men mener man det? Jeg syntes det derimot er ekstremt vanskelig å svare det. Mange ganger vil jeg bare si «vet ikke» eller ofte sier jeg «jeg er sliten» Men så har jeg det kanskje til og med bra, men jeg klarer ikke si det.
Jeg tror jeg har funnet svaret. Jeg har tenkt og fundert og slått opp en gammel mail fra oktober 2024:
«For deg har det alltid vært en konkurranse om hvem som er den beste søsknen miriam, for meg har det aldri det, men du har ALLTID motarbeidet meg.(…)
Alt for deg handler om å fremstille meg i et dårlig lys»
– Jeg prøver bare å leve et best mulig liv for meg selv jeg Broshan, her blir det jo avslørt at DU SELV FØLER konkurranse…
Men jeg svarte aldri den mailen…for 85% fra han er klaging.
Klarer jeg ikke si at «jeg har det bra» til folk offentlig fordi det avslører meg? Da er det offentlig og noen sladrer? Da blir storebror sjalu og hatefull? For hvis mitt lys skinner, ser da hans liv enda mer mørkere ut? Det kommer frem en kontrast mellom oss? Føler jeg det er urettferdig? Slik ALLE føler etter å ha sett deprimerende nyheter på tv om krig og elendighet, så skal vi fortsette med livene våres med «glede» når vi samtidig vet noen har enorme smerte et annet sted. Sånn jeg føler det?
Jeg nevnte denne tanken for foreldrene mine i en chat, far sier han klarer å si han har det bra til folk… så det er en søsken greie? Søsken som konkurrerer? Når han selv ikke får det til? Og jeg får dårlig samvittighet for å få det til? Er det sånn det er? Er det sånn flere har det?
HVA SKAL JEG SI?
Det burde finnes en løsning! Hver gang når noen spør fremover skal jeg grunne på hva jeg føler… er jeg redd for å bli avslørt? Føler jeg at jeg lyver eller ikke får lov å si jeg har det bra? Har jeg det bra bare i all hemmelighet? For i dag når jeg gikk fra min spansk øvende morgenrutine til dusjen, så følte jeg at jeg frydet meg over hvor fint liv JEG har… Selv om jeg hadde feber i går og videre er i dårlig form i dag, så jeg ikke kan reise til Oslo som egentlig var planen denne helgen. Men hvorfor klarer jeg ikke si det da? Har jeg det kun bra om jeg holder det for meg selv?
Så tror jeg at jeg kom frem til et svar. Det skal jeg prøve å si neste gang… som en midlertidig løsning:
«Livet mitt går ganske greit!»
å si «det går bra» så kanskje man føler man representerer familien og det skal jeg ikke trenge å føle på… er jo MITT liv jeg svarer for, ikke hans, ikke våres…. Føles det derfor mer riktig å si LIVET MITT går greit? Spent på fortsettelsen på denne forskningen😄
Ikke alene
“Tror det er vanlig å føle på når man ser at søsken ikke har det så bra og sliter med sykdom eller diagnoser. Jeg har følt det samme ift Lillebror. Har opplevd å kjent på urettferdighet ift at jeg «klarer livet bedre enn dem» eller må klare livet bedre enn dem. Pga at det blir for mye for alle at jeg også har noe. Det er ganske vondt å kjenne på.Så da blir det en stor klump til slutt av småting som man ikke har sagt noe om.”
