Veldig gøy. Det går haner trippende under bordet og Anita løper ut fra plassen hennes hvert fall 2 ganger hvert måltid. Aller oftest løper mange av dem vekk på grunn av store flyvende krypdyr som ligner vepser. Jeg er ikke noe redd for de, sitter bare igjen og flirer. Jeg er vokst opp med hus omringet av busk fulle av vepser. For meg ble det en idyllisk lyd om sommeren. Klassen min er jo bare jenter, så går jo ikke et måltid uten at noen av jentene hyler på grunn av uønsket besøk.
Elsket Hapå pålegget. Synd det ikke lenger er å finne i Norge. Det eneste vi får av drikke er te, kaffi eller varm saft. Så fikk vi stekte bananer en gang. Smakte akkurat som pommes frittes.
@spansk
Los desayunos y las comidas
Muy divertido hay gallos cantando debajo de la mesa y Anita sale corriendo de su lugar al menos dos veces en cada comida. La mayoría de las veces muchos de ellos huyen debido a grandes reptiles voladores que se parecen a las avispas no les tengo miedo, simplemente me siento y sonrío, crecí en casas rodeadas de arbustos llenos de avispas. Para mí se convirtió en un sonido idílico. en verano en mi clase. Solo hay chicas, así que no pasa una sola comida sin que alguna de ellas grite por culpa de algún visitante no deseado.
Me encantó la cobertura dulce de leche. Lástima que yo ya no se pueda encontrar en Noruega. Las únicas bebidas que tenemos son té café o jugo caliente. Luego una vez nos dieron plátanos fritos sabía exactamente a patatas fritas.
I dag i 2025 er det ganske rart å tenke på at flere av barna som da var 10 år var jo bare 9 år yngre enn meg på den tiden. og det er jo knapt noe alders forskjell i dag. Ettersom veldig mange hadde spurt og fått mail adresser, så var vel det første at guttene på min alder dukka opp på MSN som den gang var en chatting app på Windows. Jeg er glad at Google translate hadde kommet, for uten den tror jeg ikke det hadde vært så bra kommunikasjon, de hadde ikke lært seg engelsk enda. På dags dato har flere tatt kontakt med bedre forståelse av engelsk.
En etter en la meg til som venn på Facebook og de skrev meldinger der også.
Vært en glede å få se dem vokse opp med årene. Så er det noen jeg ønsker å treffe igjen så er det disse.
Det kryr virkelig barn rundt oss hele tiden. Da vi fikk fri etter å ha kommet tilbake fra landsbyen, så ble vi vist rundt av barna. Maria ble overrasket da et barn kom rett bort og leide henne i hånden. Etter den omvisningen, så bestemte jeg meg for å ville prøve å få bedre kontakt med barna. Jeg fant frem en saks, klipte opp buksen min og så tok jeg med meg spillet mitt og resten av buksebena med ned og ut på den støvete gaten. Sitteunderlag hadde jeg virkelig bruk for nå, perfekt, jeg kom forberedt. Med en gang jeg satte meg med spillet på bakken, så kom mange barn som var nysgjerrig på hva jeg hadde med meg.
Først lærte jeg dem Ludo. De pratet masse spansk, men jeg skjønte ikke stort. Jeg kunne telle på spansk, så jeg telte for hver gang jeg trillet terningen og flyttet på brikkene. Man kom jo ikke ut fra basen før man fikk 6-er, og man kunne bare trille 3 ganger pr tur. Dette var kjempe koselig. Mirian og Darwin som var barna til kokkene og 3 søte barn til jeg ikke husker navnet på. Ryktene jeg hørte om dem var at noen av dem var gatebarn. Vi prøvde alle spillene på den lille boksen og barna var villige til å lære norske ord som Hei Norge og Helikopter. Tine var snill å hentet film kameraet så hun kunne filme oss. Darwin begynte å lage grimaser, jeg måtte filme han for han var så morsom. Da de så seg selv på skjermen, så lo de og ville bli filma enda mer. Vi fortsatte å lage grimaser til hverandre som en del av kommunikasjonen vår. Gøy å sitte med så mange barn når de andre fra skolen min kom gående forbi.
Etter at vi hadde spilt, så gikk alle til Volleyballbanen og fotballbanen like ved. På veien stoppet noen av oss fra skolen for å ta bilder av hverandre foran de fine plantene. Jeg hadde bare tatt et pr skritt inn gjennom grinden til volleyballbanen, så var det bare å se rett ned og der hadde allerede lille Mirian rukket å ta armene rundt meg. Søte ord kom ut munnen hennes “yo le gané a mi hermana” mens flere av barna sto rundt for de ville følge etter og leie meg. Jeg fikk Renathe til å ta bilder og filme da vi rullet rundt på gresset . “hablo un poco español” sa jeg mens jeg hadde en unge på fanget og fler sittende i sirkel rundt meg. En gutt ved navn Edgar virket oppgitt av at jeg ikke forsto hva han sa. Men til slutt skjønte jeg litt. Han spurte hva foreldrene mine het. Så vrengte han øyelokkene som om han ville overraske meg med et triks, men min egen storebror gjorde dette ofte som barn. Alle fortsatte med grimaser, de lo og latet som de gråt mens jeg filmet dem. Nå kan hvert fall ikke læreren min kalle meg turist. Jeg har knyttet bånd med barna, også takket være kameraet. De andre fra skolen spilte volleyball og basketball eller gikk turer rundt fotballbanen. Vi gikk tilbake 19:00
Det første kirke møte som vi fikk delta i begynte 20:00. Hele salen var full av barn i alle aldre. Musikk klassen bidro med sang, klassen min bidro med dramastykke og læreren min talte noen ord med tolken vår Andre. Da det var ferdig, så holdt Jazmin rundt meg hele tiden. Hun prøvde stadig å snakke med meg, men jeg forsto ikke. Jeg kunne se skuffelsen i hennes øyne hver gang. Da bestemte jeg meg for at jeg skulle øve så mye spansk jeg rakk til i morgen. Senere etter poteter og bacon begynte Jazmin og Jackeline å danse etter musikk i spisesalen. Lille Mirian og Tine tok noe salsa mens Magnus og Pablo tok litt breaking dans. Jentene ville også prøve breaking, de hermet etter Pablo. Spesielt morsomt å se lille Mirian tryne hver gang hun skulle slå hjul. Tine prøvde spagaten og det gikk heller ikke så bra.
Realmente hay niños a nuestro alrededor todo el tiempo. cuando tuvimos tiempo libre después de regresar del pueblo, los niños nos mostraron los alrededores. Maria se sorprendió cuando un niño se acercó y la tomó de la mano. Después de esa gira decidí que quería intentar tener un mejor contacto con los niños. Encontré un par de tijeras, abrí mis pantalones y luego tomé mi juego y el resto de mis pantalones conmigo y lo saqué a la calle polvorienta. Realmente necesitaba un cojín para el asiento. Ahora perfecto vine preparada tan pronto como me senté con el juego en el suelo, muchos niños se acercaron curiosos.
por lo que había traído conmigo, primero les enseñé el ludo. Hablaba mucho español pero no entendí mucho yo sabía contar en español así que contaba cada vez que tiraba los dados y movía las piezas, no salías de la base hasta que obtenías un seis y solo podías tirar tres veces por turno. Esto fue muy acogedor Mirian y Darwin, que eran los hijos de los cocineros y tres lindos niños cuyos nombres no recuerdo. Los rumores que escuché sobre ellos eran que algunos de ellos eran niños de la calle probamos todos los juegos de la pequeña caja y los niños estaban dispuestos a aprender palabras noruegas como holla Noruega “Hei Norge” y helicóptero “Helikopter” Tony tuvo la amabilidad de traer un su cámara para poder filmarnos. Darwin empezó a hacer muecas tuve que filmarlo porque era muy divertido. Cuando se vieron en la pantalla se rieron y desearon aún más ser filmarlo continuamos haciendo muecas. Como parte de nuestra comunicación. Fue divertido sentarme con tantos niños mientras los demás de mi escuela paseaban Caminando.
Después de jugar, todo, fuimos a la cancha de volibol y al campo de fútbol cercano en el camino, alguno de nosotros de la escuela nos detuvimos para tomarnos fotos unos a otros frente a las hermosas plantas. Apenas había dado unos pasos a través de la puerta hacia la cancha de voleibol cuando miré hacia abajo y allí, la pequeña Miriam ya me había envuelto Con sus brazos. Dulces palabras salieron de su boca, “yo le gané a mi hermana” mientras varios de los niños estaban alrededor, queriendo seguirme y contratarme. Le pedí al Rebecca que tomara fotografías y filmara mientras rodábamos por el césped. “Hablo un poco de español,” dije sosteniendo a un niño en mi regazo y a varias personas sentadas en círculo a mi alrededor. Un niño llamado Edgar. Parecía molesto, porque no entendía lo que estaba diciendo, pero finalmente entendió un poco él preguntó cómo se llamaban mis padres. Luego puso los párpados en blanco, como si quisiera sorprenderme con un truco, pero mi propio hermano mayor solía hacer esto cuando era niño. Todos siguieron haciendo muecas se rieron y fingieron llorar mientras los filmaba al menos ahora mi profesor no puede llamarme turista. He creado un vínculo con los niños también gracias a la cámara. los demás del colegio jugaban al voleibol y al baloncesto o pasaban por el campo de fútbol, regresamos a las 19:00 pasado meridiano
la primera reunión de la iglesia a la que se nos permitió asistir, comenzó a las 20:00 horas todo el salón estaba lleno de niños de todas las edades la clase de música contribuyó con una canción, mi clase contribuyó con una pieza teatral y mi profesora pronunció algunas palabras con un intérprete, cuando terminó Jazmín se quedó conmigo todo el tiempo. Ella seguía intentando hablar conmigo, pero yo no entendía. Pude ver la decepción en sus ojos cada vez entonces decidí que mañana practicaría tanto español, como pudiera. más tarde, después de las patatas y el tocino Jazmín y Jackeline comenzaron a bailar y hacer giros con música en el comedor. Los pequeños Miriam y Tina bailaron salsa mientras Mario y Pablo bailaron Braking dance las niñas también quisieron probar a romper, imitaron a Pablo, fue especialmente divertido ver la cara de la pequeña Mirian, cada vez que giraba el volante, Tina intentó hacer el Split y tampoco le fue también.
Om jeg vil tilbake til Peru? 🇵🇪 Selvsagt! Men det er ingen enkel greie. Jeg vet jeg ikke kan reise alene og ikke kan reise med elendig økonomi. Sommeren 2025 er jeg nok ENDELIG landet på en jevnlig inntekt i form av uføretrygd. Får vel igjen en del skatt jeg har betalt for mye også. Og selv om jeg da får muligheten til å spare, så er det ikke sikkert min utbrente kropp og strenge spisevaner klarer en langtur som jeg den gang klarte som 18-åring? Glutenfritt, Laktosefritt og lavkarbo blir ikke akkurat lett å holde. Cøliakien min kan gi meg like vonde magesmerter som det matforgiftning gjorde.
Hvem kan jeg reise med?
Jeg har bare den gleden av å dele at flere av pensjonistene fra systuen ønsker å reise sammen til et annet land, inkludert Peru, for en av dem er nemlig fra Peru. Og hva er vel bedre enn å da få med seg noen godt kjente spanske som også kan bidra som tolk for oss andre? 11.Februar 2025 kom en av de reiseglade og sa hun hadde sjekket ut pris for fly, hotell, mat og guide til Lima i et magasin som egentlig var for i høst, men kan nok bookes for neste år også. Er jo bare å ta kontakt og høre. 55´000 for 14 dager sa hun “vi må begynne å spare nå” bare tur retur flyet koster vel 19´000kroner søkte hun opp. Veldig urealistisk reise for meg kanskje. Men tror Gud ønsker å hjelpe meg tilbake. Vi sammen kan jo ha dugnader for å spare opp. Om vi ikke får til neste i 2026, kan vi prøve 2027
Jeg ser aller mest for meg at når boken er ferdig trykt kan all inntekt både for norske og spanske versjonen gå til å spare opp til reisen tilbake til Peru. Og all overskudd gå til evt misjonsarbeid der nede. Hvem vet? Og jeg vil dele om boken i kirken min. Altså gi den til pastoren og be han lese den først så kan han ha egen tilbakemelding på boken og mitt kall tilbake til Peru. Han skjønner da hvorfor jeg vil tilbake? Det vil også være søkeord i boken for å finne YouTube filmene jeg har delt fra reisen. Aller gøyest er det nok for lesere å se filmene i etterkant når boken er lest og gjenkjenne episodene fra boken. Noen av episodene ga jeg til og med en bedre beskrivelse i boken grunnet videoklippene. Alt er nemlig ikke ordrett fra boken, men en del er også tilføyd og endret for blant annet best mulig spansk oversettelse. Når da lesere får et innblikk av min tid i Peru, vil de nok forstå hvorfor jeg vil tilbake.
Kanskje beste salget går til…
Så gikk det opp et lys for meg her forleden. Fuglene mine er jo oppkalt etter to av barna fra Peru. De har 14´000 følgere på Instagram over hele verden. Jeg bør oversette boken til engelsk også, for da kan jeg reklamere på den instagrammen og si at om noen vil lese historien bak navna så blir det fortalt i den boken. Tenk så kult! Det er nemlig voldsomt aktivitet fra følgerne på Instagram. Tror derfor det ville blitt bra salg av det.
Jeg tror jeg våknet først. Våknet av fin spansk musikk og masse folk som snakket utenfor, da var klokken rundt 8 tiden. Jeg sto opp veldig fort. Klarer ikke å sove igjen da av støy. Jeg så ut vinduet. Men ennå hvor nærme alle stemmene fra folk virket, så kunne jeg bare se en mann som hang opp klær til tørk. Jeg var førstemann til å stelle meg. 1 time igjen til mat nå. Tommy prøvde dusjen, men kom hit og sa det kom omtrent ikke noe vann ut. Tenker jeg hiver en bøtte over meg i kveld og vasker håret i vasken eller noe.
11:45 Nå har vi begynt å gå rundt i byen. Skal se hvordan folk bor. Folk stopper med bilene sine og sitter kjempe lenge bare for å se på oss. Ser stadig hoder stikker ut av vinduer. Vi er her nå og kjøper vann. Det regner litt. Frokosten i dag var kjempe god. De hadde faktisk Hapå, et brunt smøre pålegg jeg minnes å ha som barn og masse egg, Te og kaffe. Tolken Andre satt ovenfor meg. Så jeg ble mye bedre kjent med han. Fra samme fylke, Telemark, han er fra Bø. Vi fikk se hvor hønene bodde. Jeg elsker jo sånt, så jeg hentet kameraet mitt med en gang. Jeg fikk gledelig reaksjonene til de andre når barna var med oss og vise hønene. Fikk selvfølgelig litt kjeft igjen. “Du må ikke filme så mye som du gjør nå Miriam” kommenterte Magrethe.
12:05 sitter utenfor et helsesenter som Liv hadde bygd. De hadde ikke noe ordentlig sykehus før denne. Vi venter på å kunne gå inn og se åssen det er innendørs.
Det er så deilig og varmt. Blir trøtt av det. Føler meg stum. Det stikker så, solen er sterk selv om det er overskyet. Jeg og Anita har sittet og stelt neglene våres lenge med tannbørster mens vi ventet på at de andre blir ferdige med omvisning. De bak oss snakker om sminking, det å sole seg og mer. Høres spesielt Christina og Tommy diskuterte godt. Nils og Pablo prøvde å velte en stolpe. Nå kommer de andre ut igjen. Våres tur nå? Ja.
senere Var veldig sjarmerande å se. Fikk se en nyfødt unge. Vi var en tur utenfor barnehagen også som Liv hadde vært med å bygge. De pleide å være opp til 50 barn fra 3-5 år. Men vi kom ikke inn. Han med nøklene var ikke til stedet. Men et norsk ektepar dukket ut av en fin rød bil. Han hilste på oss og kommenterte at han hadde sett meg før, men ikke husket hvor. Ikke jeg heller. Men lurer på om det kanskje kunne vært på festivalen Oasen i sommer. Bjørn het han, fra Kristiansand.
Creo que me desperté primero me desperté con agradable música española y mucha gente hablando afuera. Cuando eran alrededor de las 8:00 me levanté rápidamente. No pude dormir otra vez por el ruido. Miré por la ventana, pero por más cercanas que parecían todas las voces de la gente, solo pude ver a un hombre colgando ropa para secar. Yo fui la primera en cuidar me falta una hora para la cena. Tommy probó la ducha, pero vino aquí y dijo que casi no salía agua. Creo que esta noche me arrojaré un balde por encima y me lavaré el cabello en el lavabo o algo así.
11:45 ahora hemos empezado a caminar por la ciudad tengo que ver cómo vive la gente la gente detiene sus coches y se sienta durante un largo rato solo para mirarnos. Sigo viendo cabezas saliendo de las ventanas estamos aquí ahora comprando agua, está lloviendo un poco. el desayuno de hoy estuvo realmente bueno tenían una variedad de cereales que recuerdo haber comido cuando era niña. Dulce de leche, muchos huevos, té y café.
El intérprete André se sentó frente a mí, así que lo conocí mucho mejor del mismo condado, Telemark, es de Bø. Pudimos ver donde vivían las gallinas me encanta este tipo de cosas así que cogí mi cámara inmediatamente. Me encantó ver las reacciones de los demás cuando los niños estaban con nosotros y mostraron las gallinas. Por supuesto, me emocioné un poco otra vez. “No deberías filmar tanto como lo haces ahora Miriam” comento profesora Maggy.
12:05 sentada fuera de un centro de salud que Liv había construido. antes de este, no existía un hospital en condiciones, estamos esperando poder entrar y ver cómo es por dentro.
están delicioso y cálido me estoy cansando de esto me siento tonta hace mucho calor. El sol es fuerte aunque está nublado Anita y yo nos sentamos y nos arreglamos las uñas durante un largo rato con cepillos de dientes mientras esperábamos que los demás terminarán su recorrido, los que están detrás de nosotros hablan de maquillaje de tomar el sol y mucho más. Parece que Christina y Tommy tuvieron una buena discusión. Nano y Pablo intentaron derribar un poste. ahora los demás están saliendo de nuevo, ahora nos toca nosotros? si más tarde
más tarde fue muy encantador de ver, tuve la oportunidad de ver a un bebé recién nacido. También hicimos una excursión fuera del jardín de infantes que Liv había ayudado a construir. Solían ser hasta 50 niños de entre 3-5 años, pero no entramos, el chico con las llaves no estaba allí, pero una pareja noruega salió de un bonito coche rojo nos saludó y comentó que me había visto antes, pero no recordaba donde yo tampoco, pero me pregunto si pudo haber sido en el hospital en el festival Oasen en verano. Su Nombre Bjørn, de Kristiansand.
Hvor ofte deler jeg blogg innlegg? – Jeg deler et “kapittel” når det er ferdig oversatt og ferdig tegnet til. Ikke alle kapitlene har tegning til selve boken, men det er bloggen som motiverer meg å tegne. Det kan komme kanskje 1-2 innlegg i uka da jeg har en slags «diverse» innlegg som dette mellom kapitlene. Og hver gang jeg deler så setter jeg den til å dele automatisk klokken 09:00 eksempel dagen etter. Så sjekkes bloggen klokken 12 og det ikke er nytt innlegg så trengs det nok ikke å sjekkes igjen før neste dag.
Hva hvis ingen leser innleggene? – Bloggen bør jo vel egentlig være hemmelig sånn at folk faktisk vil kjøpe og lese boken uten å bli spoilet, så bryr meg ikke så mye om blogg lesere. Den er fantastisk hjelpemiddel i prosessen. Men gøy om en tittel vekker en dag interesse, så det blir flere lesere og ønske om boken.
Hvorfor jobber jeg med bok nå så mange år senere? – Fordi jeg ble kjent med en fra Chile som sa seg villig til å hjelpe å oversette til spansk ukentlig. Det motiverte meg å gå gjennom all teksten for en norsk utgave også. Har alltid hatt lyst å lage en bok ut av dette så fler kan lese, bare har ikke satt av tid før nå.
Hvorfor vil jeg lære spansk? – Fordi familien min har leilighet i Spania Torrevieja jeg vil reise til oftere, jeg hadde spansk på ungdomsskolen så kan det grunnleggende, vil også tilbake til Peru og treffe igjen mine venner der hvor engelsk er lite i bruk
Hvor mange “kapitler” er det? – 53 inkludert reise til Brasil og reisen hjem
Har jeg kontakt med de i Peru? – Ja kommer mer om dette i et innlegg senere. Det kan gå et år før en tar kontakt med meg. Siste som skrev til meg var 10.februar 2025, en som heter Henry. Han har lært seg engelsk og var 12 år i 2009 da han møtte meg, men han husket at han ikke snakket til meg da.
Vet flere fra den folkehøyskolen at jeg jobber med en bok fra turen? – Fortalt det til noen, de ser storyene mine som jeg deler bilder jeg tegner og noen veldig få vet om bloggen.
Hvorfor endrer jeg navn? – Jeg endrer de norske navna for å anonymisere dem da slipper jeg å spørre om tillatelse.
Kommer det enge utgave også? – Ja nå nylig har jeg fått hjelp til å oversette til engelsk også. Men resultatet blir ikke delt på bloggen. En ide er å reklamere for denne boken på Instagrammen for fuglene mine som når ut i hele verden. Fuglene heter Darwin og Jackeline, dette er nemlig en historie hvor navna kom fra. Oppkalt etter noen av barna
Hvorfor dro jeg til Peru 2009? – For jeg gikk på Hedmarktoppen Folkehøyskole som har årlig “langtur”. Noen av kostnadene for denne turen ligger også som en del av lånet jeg tok opp. Det var ment som en misjonstur
Hvor Lenge varte reisen? – 23.februar til 17.mars
Hvorfor har jeg så mye tekst å lage bok til? – Vi ble anbefalt av læreren å skrive dagbok og jeg var vel den som tok det bokstavelig og skrev til omtrent alle tidspunkt jeg fikk rom for det. Og når jeg har lest over det senere så har det vært ganske mange gøye øyeblikk jeg fikk fanget som kan være moro for andre å lese også.
Hysj, de andre sover! Høres bare masse gresshopper og fugler pipe på utsiden. Jeg var sist til sengs. Måtte bare på den ekle doen først. Det er alle de andre som er så veldig jålete og tåler det minst, jeg er glad for at jeg ikke er sånn. Oppvokst på gård jeg og hytte med utedo og uten vann og strøm. Jeg sover på rom med jentene fra musikk klassen og Caroline. Køye senger med sykt fine sengetepper med dyre bilder på. Håper vi kan beholde dem. Jeg fikk to senger for meg selv, så den øvre sengen er rote sengen min mens sengen under sover jeg i.
Dagen i dag har bare bestått av å reise den også. Fra hotellet i Lima til denne bibelskolen i Perene. Her skal vi bo i en uke. Men vet du hva? Denne reisen tok jo like lang tid som i går over 12 timer med buss inkludert rast over 5000meters høyt fjell.
Ganske koselig med bussturen. Satt ved siden av Renathe igjen. Først fjell, så landsby, så jungelen. Men midt i den måtte vi stoppe og vente. Noen jobbet med bruen vi skulle over. Da tok jeg frem filmkameraet og så på gamle opptak blant annet fra Guttas jente kveld arrangert på skolen. “Nils sminke tips” Jeg satt med Noa i den trange bussen. Morsom buss. Til og med i midtgangen kunne man sette på plass ekstra seter ved behov. Jeg merket ikke at tiden gikk da vi så film klippene. Lurer på hvor lenge vi satt der jeg. Jeg halv sov for det meste. Men så fikk vi endelig fortsette å kjøre. Jeg er glad jeg hadde kameraet i henda. Men foto kameraet lå bak i sekken da. Jo for da vi kom fram var hele gjengen møtt opp for å ønske oss velkommen. Barn og voksne med flagg og skilt der det sto “Benvenido Hermanos de Noruega” Velkommen Norske søsken. Unnskyld, men nå er det rene gale konkurransen på utsiden. Klokken er jo 01.00. Galer de hver time eller? De andre her sover helt sikkert nå. Puster tungt alle sammen.
Ja tilbake til der jeg var i sta. Jeg håper jeg fikk filma det bra. Alle unge og voksne møtte oss med gode klemmer der i mørket så sykt koselig. De sto for det meste og så på oss og smilte da vi begynte å ta bagasjen vår. Unntagen guttene. De skulle hjelpe å bære for oss. Noen snakket nok sammen “Skal vi spørre om å bære? Vi kunne spurt henne? Men hun forstår oss kanskje ikke?” Så tok en av dem noen små skritt mot meg. Rakk ut hendene mot bagasjen min med et stort smil rundt munnen før han løp nervøst tilbake til kameratene sine og de lo av han.
Vi pakket opp på de fine sengeteppene. Så sto det plutselig en søt jente i døra og så på meg. Jeg kunne litt spansk. Så jeg bøyde meg ned og spurte hva hun het. “Como te llamas??” Hørte jeg riktig? Jeg ble så overrasket at jeg ba hun skrive ned navnet hennes på et ark: Mirian. Samme navn som meg.
Så fikk vi god kylling til kvelds. Litt rar skummel saft fordi den var varmet opp. Men godt med mat. Søren lommelykta ble svakere. Kanskje jeg bør sove nå. I morgen skal vi se noe av det Liv har gjort for alle her. Hun kom hit for å bygge sykehus, skoler, bruer og mer. Så alle respekterer henne veldig. Blir gøy da.
Kjære Gud, vær alltid med oss. La ingen bli syke. La oss få kjærligheten din nok til å se fortere positivt på de uvanlige og ekle tingene. Takk for at alt har gått så bra så langt. 01:20
Silencio, los demás están durmiendo lo único que se oye son muchos saltamontes y pájaros cantando afuera. Yo fui la última en acostarme primero tuve que usar el asqueroso baño todos los demás están tan molestos y no lo soportan lo más mínimo. Me alegro de no ser así.
Criada en una granja y una cabaña con con letrina y sin agua ni electricidad duermo en una habitación con chicas de la clase de música y Camelia. Literas con frazadas muy bonitas con dibujos caros. Esperemos que podamos conservarlos. Tengo dos camas para mi sola, así que la cama de arriba es mi cama comedor, mientras que la cama de abajo es donde duermo.
Hoy solo ha consistido en recorrer también del Hotel en Lima, a esta escuela bíblica en Perene. Nos quedaremos aquí por una semana, pero sabes que este viaje duró lo mismo que ayer más de 12 horas en autobús, incluyendo un ascenso de 5000 m de altura por una montaña.
bastante agradable con el viaje en autobús me senté de nuevo junto a Renata. primero las montañas, luego el pueblo luego la jungla, pero en medio de todo tuvimos que parar y esperar. Alguien estaba trabajando en el puente que íbamos a cruzar. Luego saqué mi cámara y miré imágenes antiguas, incluidas las de la noche de chicos organizaron chicas que se celebraban en la escuela. “ideas de maquillaje de Nano” me senté, me senté con Nico en el estrecho, autobús, autobús, divertido, incluso en el pasillo, se podrían colocar asientos adicionales si fuera necesario, no me di cuenta del paso del tiempo mientras veíamos los fragmentos de la película, me pregunto cuánto tiempo estuvimos sentados allí. Estuve media dormida la mayor parte del tiempo pero finalmente pudimos continuar conduciendo. Me alegro de tener la cámara de film a mano pero la cámara de foto estaba en la parte trasera del bolso si porque cuando llegamos toda la pandilla estaba allí para darnos la bienvenida niños y adultos con banderas y carteles que decían “bienvenidos hermanos de Noruega” lo siento pero ahora la competencia fuera es una locura.
es la 1:00 de la mañana después de todo están locos ahora o que los demás aquí probablemente estén durmiendo todo el mundo respira con dificultad.
si volvamos a donde estaba espero haberlo firmado bien todos los jóvenes y mayores nos recibieron con cálidos. Abrazos en la oscuridad tan acogedora. La mayoría de ellos se quedaron allí mirándonos y para ir a recoger las maletas sonriendo, excepto los chicos se suponía que iban ayudarnos a llevar las las maletas. Se suponía que iban ayudarnos a llevar las maletas probablemente alguien estaba hablando entre sí, «deberíamos preguntarle a ella? pero tal vez no nos entienda?” entonces uno de ellos dió unos pequeños pasos hacia mí, extendió sus manos hacia mi equipaje con una gran sonrisa en su rostro antes de correr nerviosamente hacia sus amigos y ellos se rieron de él.
nos envolvimos en las bonitas mantas de repente una linda chica apareció en la puerta y me miró sabia un poco de español entonces le pregunté cuál era su nombre “cómo te llamas” he oído bien? me sorprendió tanto que le pedí que escribiera su nombre en un papel Miriam mismo nombre que yo.
luego cenamos un buen pollo, un jugo un poco extraño y turbio porque se calentó, pero buena comida la linterna de. no, se fue debilitando quizás debería dormir ahora, mañana veremos algo de lo que Liv ha hecho por todos aquí. ella vino aquí para construir hospitales, escuelas, puentes y más, así que todo el mundo le respeta mucho eso será divertido.
querido dios quédate siempre con nosotros no dejes que nadie se enferme consigamos que nuestro amor sea suficiente para que vea las cosas inusuales y repugnantes de una manera más positiva. Gracias, porque todo va bien hasta ahora 01:20.
Om du ikke har fått det med deg enda, så oversetter jeg en reisedagbok til Spansk. Og så fikk jeg gleden av å få en ny venninne som på lik linje som meg ville lære Spansk. Hun tok med seg sin notatbok til systuen på sitt første besøk. Og så når vi var klare til å jobbe med boken, så gikk vi til et annet rom. Fornøyd noterte hun ned et pr ord hun ville lære og vi pratet kort om betydningen. “jeg skal lese bloggen din når jeg kommer hjem”
Det går jo nemlig ann å sammenligne norsk og spansk tekst på innleggene. Så hvis du også vil lære spansk, så var dette innlegget til deg. Jevnlig deler jeg blogg innlegg hvor jeg oversetter en Peru dagbok fra 2009 og der kan man såkalt teste seg selv og øve seg. Jeg har også begynt å lage innlegg med spansk-norske ord fra tekstene HER. Mer Oversikt over Peru innleggene HER
Jeg har også flere måter jeg øver spansk på som nevnt tidligere. Jeg spiller The Sims 4 på spansk og oversetter 3-4 linjer under frokosten hver dag i en bok, Spansk versjon av den kjente kristne filmen “War Room”. Og det gir virkelig stolthets følelse når jeg gjenkjenner flere og flere ord.
Hva er din metode på å lære spansk? Er jo lurt å lære nye språk mens man ennå er ung. Jeg vil jo veldig gjerne tilbake til Peru en dag og møte igjen mine venner.
Nå er vi langt oppi fjellene. For en opplevelse også fin natur. Stadig frem med Kameraene. Mange fattige strøk. Var litt morsomt midt i mellom mange fjell dukket det pluttselig opp et stativ med brus og frukt rett utenfor og inn vinduene på bussen. Ikke lenge etterpå dukket de opp inni bussen for å selge. Men vi får ikke lov til å handle fra de, tilfelle vi ikke tåler maten. Spesielt isen de kom med. TV er det i bussen også.. “Mumien” ser vi på. Tror det er 3-eren for jeg har bare sett 1 og 2 eren. Morsomt å høre Renathe lenger fremme i bussen stadig kommenterer filmen “Neeei”… “Æsj” “oi”. Mat har jeg nok av her i hvert fall. Masse knekkebrød.
// Ting og Tang //
Ting jeg er veldig stolt over at jeg har med:
Super lim
– Snaks
Neglebørste for skitne negler (tannbørste for barn)
Tunge skraper
Klær jeg kan gi bort
5 slags knekkebrød, kjeks og pålegg
Gnagsårplaster
// Fortsatt på bussen //
17:25
Maren: “Jeg snakker om piggsvin bærsj Ok?”
Renathe: “Oi… Muffins?”
Vi hadde en halvtimes rast ved en søt restaurant rundt 13.25 tiden. Så vi fikk gå på do og handlet litt mer drikke pluss pluss. Det var så artig. Midt i rommet foran doen sto det en stige som førte opp til loftet. På loftet der var det mange Orange nysgjerrige høner som tittet ned på oss. Kjempe søte og vi lo godt av overraskelsen som møtte oss på vei til do.
Vi spilte Ludo på bussen etter pausen. Jeg leste også litt på bil- teorien også for jeg vil jo ta bil lappen. WÆ.. Fælt å dumplete det er her nå. Har hatt det (litt) moro med oppblåste potetgull poser og penner som sprakk. Rødt blekk satte seg nedover buksebenet, pinlig så det ut som noe helt annet. På grunn av trykket i høyden her.
Monika: “Se der er en geit, nei.. Flodhest… Nei esel”
Nils veiver med hånden bak seteryggen sin der han satt foran meg. Jeg hadde mistet korken til rekeosten, så den ligger fortsatt i setet uten kork. Da fristet det å trykke ut litt ost i hånden hans. Jeg gjorde det og sa «Vil du ha litt håndkrem Nils?». Han strakk hånden til seg og snudde seg nysgjerrig mot meg. Før jeg rakk å si noe mer, så var det Jacob ved siden av som strakk hånden også over seteryggen etter håndkremen. «Neida det er kremost» ler jeg og viser tuben med rekeost.
ahora estamos muy arriba en las montañas, qué experiencia, además hermosa naturaleza, sigo adelante con las cámaras muchas zonas pobres. estaba un poco ingeniosa en medio de muchas montañas, de repente apareció un puesto con refrescos y frutas justo afuera y en las ventanillas del autobús. poco después aparecieron dentro del autobús para vender, pero no se nos permite comprarles en caso de que no podamos soportar la comida, especialmente el helado que trajeron. También hay un televisor en el autobús vemos” la momia” creo que es el número tres porque solo he visto el uno y el dos, es curioso escuchar a Renata más adelante en el autobús comentando constantemente sobre la película. “Nooo” “oooh” “esh” Al menos tengo suficiente comida aquí muchas galletas.
cosas y tangas
cosas que estoy muy orgullosa de tener
súper pegamento
Cepillo de uñas para uñas sucias, (cepillo de dientes para niños,)
rascadoras pesados,
ropa que puedo regalar,
cinco tipos de galletas de mantequilla, galletas y pastas para untar
parches para heridas
todavía en el autobús
17:25 Maren “estoy hablando de vallas de puercoespín, vale?»
Renata «oye muffins?»
Tuvimos un descanso de media hora en un lindo restaurant alrededor de las 13:25 así que fuimos al baño y compramos más bebidas y muchas otras cosas, fue muy divertido, en el medio de la habitación. Frente a la Sierra había una escalera que conducía al ático, en el ático había muchas gallinas Naranjas curiosas mirándonos. realmente lindo y nos reíamos mucho de la sorpresa que nos encontró camino al baño. Jugamos ludo en el autobús después del descanso también leí un poco sobre teoría del automóvil, porque quiero obtener el certificado del automóvil.
Socorro, odio tirarlo, está aquí ahora diviértete un poco con bolsas de patatas fritas, inflamadas y bolígrafos que estalla la tinta roja. Se depositó en la ternera del pantalón vergonzosamente. Parecía algo completamente distinto debido a la presión de la altitud aquí.
Monika “Mira, hay una cabra, no hipopótamo, no, hay burro”
Nico mueve su mano detrás del respaldo de su asiento donde estaba sentado frente a mí. se me había perdido el corcho del queso de gambas, así que todavía está en el asiento sin corcho, entonces fue tentador ponerle un poco de queso en la mano, lo hice y le dije, “quieres un poco de crema de mano Jacinto?”
Extendió la mano y se volvió hacia mí con curiosidad, antes de que pudiera decir algo más. Fue Nicolás, a mi lado, quien también extendió su mano sobre el respaldo del asiento para coger la crema de manos, “no es crema” me río y mostré el tubo de queso con gambas, entonces Nicolás rápidamente, retiró la mano y sonrío.
